Augustus 2021

Viktor: 
Een nieuwe maand, maar gelukkig de laatste van deze vakantie. Het begint nu toch wel lang te duren en eigenlijk sta ik al een hele tijd te popelen om naar het eerste leerjaar te gaan. Mama houdt het dan spannend tot het laatste weekend om mijn nieuwe boekentas te kopen. Mijn boekentas van de kleuterschool wordt nog gebruikt om naar de opvang te gaan. 
De eerste week mochten we een hele week bij oma en opa Zaventem blijven, alsook blijven slapen. We mogen onze Boomie natuurlijk niet vergeten. Wij hebben die week super leuke dingen gedaan: naar de speeltuin in Kessel - Lo, naar het zwembad van Zaventem, naar de cinema in Leuven, ... . Ik ging als ik "kleintjes" was elke week naar het zwembad van Zaventem, dus de grote mensen noemen dit nostalgie. Het enige verschil was dat mijn kleine broer mee kwam en dat zorgt natuurlijk voor extra spetterplezier. 
Ik mocht oefenen op mijn inline-skates, maar dut lukt nog niet zo goed. Ik heb erg veel schrik als ik hierop oefen. Dat zullen de mensen op het plein aan het station wel geweten hebben. :-) Gelukkig vind ik en Oskar naar treinen kijken ook leuk, dus was ik snel afgeleid en had ik een leuk excuus. 
Na de week vakantie bij oma en opa mochten we op vrijdagavond terug naar huis. Normaal eten wij op donderdag traditiegetrouw frietjes maar met zn 6 is dat natuurlijk leuker. Een tafel VOL met frietjes en vooral opa's favoriet: cervola. Dat heeft gesmaakt. 
Nietsvermoedend ga ik slapen en hoop ik op een super leuk weekend terug bij mama en papa. 'Smorgens word ik daarentegen wakker in tranen , 40* koorts, nog super moe, overal spierpijn, ... . Ik had zoveel spierpijn dat ik niet durfde uit bed te stappen om naar toitlet te gaan. Ik kreeg een snoepje in mijn poep en dat doet wonderen. Tegen de middag sprong ik al rond in de tuin samen met broer. Na broer zijn siësta kreeg ik terug dezelfde symptomen. Mama was er niet gerust in en liet papa mij naar de huisarts van wacht vinden. Ik vertelde aan de huisarts al mijn symptomen. Ik mocht dat allemaal zelf doen, want zeg nu zelf : ik word bijna 7 jaar dus ik kan mn mannetje wel al staan. De dokter ging op onderzoek: geen keelontsteking, geen oorontsteking, geen tekenen van griep, de lucht in mijn longen/bloed was goed, ... De dokter kon niet anders doen een stokje in mijn neus te steken. Ze sturen dat naar een laboratorium waar de mensen met een microscoop zoeken welk beestje er in mij zit. Maandagochtend kreeg ik mijn rapport: Covid-19 positief. We waren vertrokken.... mama, papa en Oskar moesten nu ook zo'n stokje in hun neus krijgen om te weten of ik het aan hun gegeven heb. Mama en papa leken niks te hebben dankzij hun vaccinatie, maar kleine broer kreeg hetzelfde rapport als ik. Dat betekende dat we allemaal in quarantaine moesten gaan. Een moeilijk woord om eigenlijk te zeggen dat we enkel thuis mochten blijven: binnen én gelukkig nog in onze tuin. De komende dagen leefden we ons dus uit in ons zwembad, films kijken, samen koken, ... . 
Hierdoor waren we bijna twee weken thuis en liep ook augustus bijna ten einde. We mochten dan twee weekends bij mimi en opa blijven want blijkbaar is zo'n quarantaine voor ouders best pittig. Ik heb ze wel veel zien werken in en rond ons huisje. 
De allerlaatste week van augustus ging ik naar Pimpernel om terug met vriendjes van school te kunnen spelen. En dan komt eindelijk de nieuwe maand aan ... de eerste dag van het eerste schooljaar ! 

Oskar: 
Vorige maand ben ik op erg veel plaatsen geweest en dus verliep de tweede maand van "grote vakantie" wat kalmer. Voor mij is het eigenlijk alle dagen vakantie want ik snap het verschil nog niet tussen week en weekend. Ik amuseer me ook elke dag :-) 
Ik ging bijna een hele week bij oma en opa slapen en ook daar heb ik niet stil gezeten. Ik werd op een loopfiets gezet op het plein van de treinen. Ik heb dan duidelijk laten merken dat ik liever naar de treinen zou willen kijken. Mama vond eens mn klein rood fietsje langs de kant van het straat gratis en voor niks en deed ze mij hier een groot plezier mee. Ze gaf de fiets een grondige poetsbeurt en sindsdien laat ik die niet meer los. Als wij 'savonds gaan wandelen neem ik snel het rode fietsje en vlieg ik ervan vandoor. Toch proberen mama en papa mij op mn loopfiets te zetten... 
Om één of andere reden waren wij met zn 4 opeens thuis. Ik ging samen met papa naar een gebouw waar ze een stokje in mijn neus hadden gezet. Na dat oorstokje bleven we toch een aantal dagen samen en we bleven alleen thuis dus veroverde ik elk plekje in huis: ik deed elke dag een dutje, ik sprong zo vaak ik kon in het zwembad, ... .
Ik spreek nu steeds meer en er komen ook steeds meer woorden uit. "Piesch" als ik een vlieg zie voorbij zoemen. Ik schakel dan met veel lawaai papa in want die heeft een vliegenmepper en raapt alles wat vliegt en kruipt meteen op. Stoere papa van mij! Nadat het "beescht" dood is, wijs ik nog eens heel duidelijk met mijn vinger en zeg ik hem "boos" dat hij beter wegblijft en zijn vriendjes niet moeten komen. 
Ik wil ook steeds minder dat je mij helpt: jas alleen aandoen, mijn schoenen uitdoen, ... 
Tijdens de dagen thuis (de grote mensen noemen dit een quarantaine) lieten mama en papa opeens mijn pamper uit. Grote broer had zijn tablet gebruikt en om op ongebruikelijke momenten kwam daar een alarm uit. Na dat alarm moest ik op het potje. Tussen dat alarm plaste ik gewoon "in het wild" of zeg maar: in het tuinhuisje, op het gras, op het terras, ... . Het alarm begon opeens steeds sneller uit broer zijn tablet te brullen, maar niets hielp. Mama en papa dachten mij droog te krijgen terwijl we toch samen thuis waren. Het zal niet voor deze keer zijn, want de pamper ging na een halve dag terug aan. Ik word nu zonder alarm wel op het potje gezet elke keer ik een nieuwe pamper krijg en dan doe ik uiteindelijk wel pipi. To be continued... Al zit er wel een kleine paniek bij papa want als het koud wordt in januari moet ik droog zijn om naar school te gaan.