September 2020

Viktor: 
Een hele vakantie voorbij, waarbij ik steeds op bezoek (met of zonder sleepover) bij de grootouders mocht gaan spelen. Al leek het niet meteen vakantie...
Ik zit sinds maart al thuis met een vreemd zicht op de toekomst: wel of geen school. 
Tijdens de vakantie konden mama en papa dan eindelijk bevestigen: scholen gaan open! Traditiegetrouw gaan we steeds het laatst weekend van augustus naar De Kinderplaneet mijn schoolgerief kopen: nieuwe boekentas, nieuwe brooddoos, ... . 
Nu nog alles op "kinder"formaat want volgend jaar moet ik een échte grote boekentas kiezen om naar het eerste leerjaar te gaan. Zorgen voor later...
Met de nodige zenuwen (ik werd hierdoor ziek een paar dagen ervoor) ging ik vol enthousiasme naar mijn school. Ik moet worden afgezet binnen een bepaald tijdsspanne en zoals ik het nu al weet: pijlen volgen, handen ontsmetten, ... . Gelukkig wordt mijn koorts niet meer gemeten bij het betreden van de schoolpoort. 
Zeg nu zelf ; dat vroeg opstaan is nooit leuk dus als ik mijn bedje zie 'savonds, ben ik volledig klaar voor nieuwe dromen.
Twee weken na het openen van de scholen wordt mijn immuniteit getest: ik krijg opeens oorpijn. Met mijn twee buisjes in mijn oren is dat natuurlijk nooit goed nieuws. Op een bepaalde dag trilde mijn oor ook, hoorde ik minder en kwam er etter uit mn oor. Tijd voor mij om dus mijn huisarts nog eens een bezoekje te brengen.
De huisarts kon er niet naast kijken: geel slijm en uitgedroogde korsten rond mn oor. Na wat onderzoek was het duidelijk: een oorontsteking. Hij kon me wel bevestigen dat mijn buisje in mijn niet ontstoken oor er nog steeds zat, maar klaar was om uit te vallen... We krijgen wat oordruppels mee haar huis in de hoop dat het op deze manier zou opgelost geraken. Ik heb aan de dokter ook gezegd dat ik soms wat pijn heb omdat ik te snel groei, maar hij zegt me dat dit normaal is. De tijd gaat al veel te snel dus groeien moet je rustig doen ;-)

Oskar: 
Maandag 1 september bleek voor grote broer een speciale dag te zijn: terug naar school. Voor je het weet staat ook die speciale dag voor mij aan de deur, maar laten we het nog even houden zoals het is: gelukkig en blij met de twee schatten van onthaalmoeders. 
Dinsdag 2 september daarentegen was voor mij wél een speciale dag: ik ben nu officieel 14 maanden oud. Ik wandel nu al een tijdje aan de hand, met een loopkarretje, ... maw: nog steeds niet alleen. Tot op een dag niet alleen mn omgeving maar ik zelf het ook beu was: nu doe ik het alleen. Ik stap alleen ! Wat een feest ! :-) Ook de afstand wordt steeds verder... Mama en papa hebben nu dus écht ogen op hun rug nodig. Als ik even de grond van dichterbij kan zien, sta ik terug recht en stap ik verder. Mijn beenspieren krijgen het de volgende weken dus nog zwaar te verduren. 
Twee weken na de heropening van de scholen kwamen de bacteriën meer in circulatie thuis, op school, in de crèche, .... . Ik kreeg eerst een loopneus; alsof mijn neus opeens veranderd was in een kraan die niet toe kon. De snottebellen bleven gelukkig wel doorschijnend. Volgens mama is dat goed nieuws: kleuren die uit mijn neus komen, wijzen op een infectie. Aangezien ik nog niet zelf snut, is het dus een mission impossible om hier geen hoest bij te krijgen. De hoestbuien werden zo hard dat ik mezelf 'snachts wakker hoest en dus mama en papa hun slaap-kwaliteit ook uitteste. Tijd voor een afspraak bij de huisarts... Volgens de huisarts lijkt alles OK met mijn longen. Voorlopig dus nog geen paniek. Ik heb een klein wratje op mijn been dat momenteel niet weggaat maar we hoeven dit enkel te ontsmetten.