September 2021

Viktor: 

Het is dan eindelijk zover! Al zo lang naar uitgekeken omdat het echt al een hele tijd kriebelt... Het eerste leerjaar leek altijd zo ver weg, maar nu mag ik naar de "grote school" - al is het voor mij soms nog wat moeilijk om het onderscheid te maken tussen de hogeschool, middelbare school, lagere school, ... :) 
Wat ik wel zeker weet is dat ik opnieuw in het 1ste jaar zit dus opnieuw aan de start. Dankzij corona heb ik de hele tijd thuis gezeten en het 3de kleuterklas leek er wat "teveel" aan. Ik heb nu echt wat uitdaging nodig en ik keek er helemaal naar uit. Mama en papa hebben me voor de eerste schooldag afgezet aan de schoolpoort om me nog eens goed te knuffelen. Er was een lang tapijt op de grond gelegd wat de mensen een rode loper noemen en ballonnen aan elke kant met helium.
Nu september terug begonnen is , zijn ook de hobby's terug van start gegaan: elke maandagavond volg ik zwemles terwijl mama ook lengtes probeert te zwemmen. Elke zaterdag heb ik twee lessen via de turnclub Gympies : in de ochtend ga ik daar turnen en in de namiddag volg ik trampoline les. Ook op zondag brengen taxi mama/papa mij naar de Chiro in de namiddag mits al mijn vriendjes van op school daar ook naartoe gaan. Ik kreeg al een t-shirt van Chiro Tremelo en binnenkort ga ik met mama naar De Banier (een winkel waar ze enkel chiro spullen verkopen) voor een chiro pull en broek. 
Kwestie van het nog wat drukker te maken : ik krijg op school ook nog eens turn- en zwemlessen, dus mijn bedje zie ik 'savonds liever vroeg dan te laat. 
In de lagere school maken ze huiswerk en dus mag ik elke dag lezen en soms ook schrijf of wiskunde-oefeningen maken. Ik kan nu mijn eigen naam schrijven in schrijfletters met een echte vulpen. 
Deze maand ben ik ook een aantal keer een psycholoog geweest omdat mama en papa me willen helpen met mijn gevoelens. Ik werd soms enorm boos en dat was meteen erg explosief en/of soms uit het niets. Mama en papa noch ik weten hoe dat komt of wat er aan de hand is, dus gaat een zekere Yasmine mij helpen hierbij. In de volgende maand krijgen mama en papa mijn rapport hiervan : 2 IQ testen en 3 gesprekken. 
We brachten deze maand ook extra leven in huis : 2 poesjes. Aangezien mama een grote fan is van Disney gaf ze de katten de naam: Marie & Toulouse blijkbaar naar de film De Aristokatten genoemd. Toen ze begin september bij ons kwamen , waren ze nog erg klein. Ik zie de katten erg graag , maar ik loop er niet achter zoals Oskar want eigenlijk heb ik een beetje schrik van hun pootjes. Ze hebben zachte kussentjes maar daar steken nagels die opeens zomaar eruit komen als ze willen spelen. Ik heb gelukkig nog heel mijn leven om ze te leren kennen. Welke lieve Marie & gekke Toulouse! Ik moet wel erg lachen als mama zegt wat de katjes denken , want soms kunnen die erg gek doen.
Het eerste weekend van september zijn we naar Bellewaerde gegaan om het begin van het schooljaar/einde van de vakantie te vieren. Papa gaat elk jaar met Kara ook eens op stap mits hij de peter is , maar Kara mocht de hele dag met ons meekomen. Wij hebben toen een enorm leuke dag gehad! Ik vroeg aan mama of we eventueel naast een pretpark konden gaan wonen, maar mama zei dat ik later zelf een huisje mocht kiezen waar ik wil gaan wonen. Het was soms erg lang wachten, maar uiteindelijk waren de attracties op en top. 
Ik had op school ook een scholenveldloop ; toen kwamen er verschillende scholen samen en we moesten daar een volledige kilometer lopen ! Ik heb misschien lange benen , maar ik was toch wel serieus moe op het einde. Gelukkig kwamen mimi en opa mij supporteren om me moed in te schreeuwen.
Voor ik het vergeet : wij mochten naar mama haar beste vriendin die op een uur rijden van ons woont , want het was de communie van de dochter en dus ook een feestje. Ik heb daar even een slecht moment gehad omdat de helium ballon stuk ging en ik dus zo verdrietig werd dat ik niet meer wou gaan feesten. Ik heb me uiteindelijk wel geamuseerd op het springkasteel, ik werd geschminkt, ... . Dikke proficiat aan Luciana! 

Oskar: 
Deze eerste maand van het nieuwe schooljaar was meteen goed vol in de agenda. Een nieuw schooljaar, maar mijn schoolcarrière start nog niet in deze maand. Ik moet nog enkele maanden wachten en in die tijd moet ik leren zindelijk worden. Mama en papa lieten me tijdens de quarantaine al eens zonder pamper lopen, maar toen had mama opeens erg veel natte broekjes, dus we zullen dat last-minute moeten trainen. 
Mama en papa kochten twee katjes want die waren opeens in ons huis en mits ze er elke dag opnieuw zijn , ben ik ze nu ook gewoon worden: maaai(ie) en toedoes noem ik ze. Ze blijken er toch op te reageren , al lopen ze wel weg mits ik als een bulldozer de hele tijd achter hun loop. 
Tijdens het eerste weekend van het schooljaar gingen wij met Kaaaka (Kara) naar Bellewaerde en toen ik toekwam , begon ik meteen te panikeren. Naast de parking lag Aquaworld en ik had schrik dat ik erin moest gaan. Ik hoorde mensen gillen en dat leek niet meteen positief. Gelukkig stapten we voorbij en gingen we naar nog grotere attracties - er was een kinderpark en daar hebben we ons even geamuseerd op mijn niveau. In de namiddag werd ik plat gelegd in de koets maar zeg nu zelf : slapen in een pretpark dat hoort niet, dus sliep ik onderweg naar huis even in de auto. Totaal ontregeld, maar super tevreden van de dag kroop ik 'savonds wat vroeger mn bedje in. 
Blijkbaar gaat met het nieuwe schooljaar ook het sport-jaar van start: ik mag nu terug elke zaterdag gaan turnen en mits ik nog niet groot genoeg ben om alleen te sporten, doen mama en papa altijd flink mee : klimmen en klauteren, belletjes prikken, ... . Ze vragen er elke keer aan elk kindje: "wie ben jij?" en het antwoord zou dan moeten zij : "Oskar" maar ik weiger dat te zeggen en dus zeg ik trots: "ik!" . Ik ben wel de jongste van de groep want het vorige groepje zat al volledig volzet, maar ik sta mijn mannetje wel tussen al die grotere kindjes. 
We kropen alweer in de auto voor een lange tijd (want een uur naar buiten kijken duurt lang) en toen we toekwamen werd ik gewezen op een mini mensje genaamd baby of Giovanni - afhankelijk van wat hij zou antwoorden op de vraag: "wie ben jij?" Hanneleen, de onthaalmoeder, krijgt ook een baby die nu nog in de buik zit, dus het is voor mij even veel baby's in de buurt en dus zeg ik te pas en te onpas: "babiiie" 
Op een avond legden oma en opa mij in bed en verdwenen mama en papa naar de Kerk. Ze gingen mijn doop voorbereiden want deze was vorig jaar geannuleerd wegens een dodelijk virus. Het leek me dan niet zo verstandig te feesten als er zo'n gevaar in lucht hing. Wordt vervolg in de volgende maand... 
Over monsters gesproken : we reden alweer een uur in de auto en kwamen op hetzelfde adres als die van de baby, maar deze keer stond er een springkasteel in de tuin. Het bleek toch belangrijk te zijn want er waren veel mensen aanwezig en dus vond ik het enkel fijn om bij mama en papa te plakken aan de been, op de arm, ... . Toen de dame van de schmink langskwam, toverde die een tijger op mijn gezicht en vanaf dan voelde ik me veel beter in mijn vel : zelfs zo goed dat bij iedereen ging staan schreeuwen als een tijger : hier ben IK dan. 
Door corona zijn mama en papa niet veel weggeweest en heb ik dus nooit echt afscheid moeten nemen, nu het meer en meer lijkt : "het mag/kan terug" , gaan zij al vaker iets plannen waarvoor ze een babysit laten komen. Dat loopt nooit zonder tranen, want ik heb terug wat last van scheidingsangst. Ik ben een gewoonte - beestje en dus ook een mama's kindje dus als ze allebei weg zijn, heb ik meteen wel groot verdriet. Gelukkig komen ze dan een kusje geven als ik lig te snurken en ben ik de volgende dag gewoon terug 100 % IK , Oskar, mezelf ! :)