De dagboeken staan van "nieuw" naar oud: met andere woorden het dagboek van de eerste maand na Viktor zn geboorte staat helemaal beneden. Even scrollen dus als je in de juiste volgorde wilt lezen ;-)

FEBRUARI 2016

Op 2 februari 2016 werd ik 13 maanden jong, maar dat werd gevierd met minder feestgedruis: geen ballonnen, geen taart, geen bezoek, ... Wel 3 dikke kussen van mama en papa!
Zoals iedere vrijdag werd ik 'smorgens(vroeg) afgezet bij oma en opa Zaventem. Dat verliep prima en er leek niets aan de hand! Tot ik opeens in een auto vol valiezen werd gezet.. Waar gaan we naartoe? Kwamen mn mama en papa me dan niet meer ophalen?! Lang hoefde ik me daar niet zorgen over te maken, aangezien ik opeens een parking opreed bij de restaurantketen Mc Donalds. Er werden me lekkere frietjes aangeboden die ik niet weiger. Vriendelijke man, die Mc Donalds. Terug de auto in en bij de tweede en laatste stop waren we al bij de eindhalte: Centerparcs Vossemeren.
In het bos daar staat een huisje
Ik keek eens door het vensterraam
kwamen mama/papa aangelopen
die klopten op de deur
"Help ons, help ons, uit de nood,
want wij hebben honger(snood)"
Gelukkig maakte oma lekkere spaghetti met dé saus der sauzen die blijkbaar niet meer zo top was als vroeger. Mij niet getreurd: ik heb steeds veel plezier als met een spaghetti-sliert.
Ik werd ook 3 dagen getrakteerd op fun in het zwembad: - van de glijbaan glijden! Ik had een helpende hand nodig om de trappen op te geraken, maar niet voor lang.. Aangezien ik met veel geduld geboren ben (ahum: ik gebruik hier sarcasme), kroop ik zelf op de trap van de glijbaan ongeacht of daar al kindjes op stonden te wachten.
- het kinderzwembad leegdrinken zodat ik voor de rest van de dag geen dorst had
- We gingen met zn allen in een waterstroom in het grote mensen bad. Zonder reddingsvestje maar met stevige handen rondom mn buik stampte ik mn benen erop los.
Toch hield ik dit maar een uurtje vol! Doe mij maar eens na, zo vermoeiend hoor.
Mama beleefde in Centerparcs wat nostalgie toen ze mij naar de "Orry and friends show" stuurde. Gelukkig vond ik het ook erg aangenaam; al was ik de jongste toeschouwer die op een stoeltje zat.
Op de voorlaatste dag verdwijnen opa Zaventem en papa met een kleine valies. Waar zij naartoe gingen was voor mij een raadsel, maar voor hun een weet. Mama wist me te vertellen dat ze Carnaval gingen vieren. Kon dat hier dan niet? Opa Zaventem wist me te vertellen dat hij me later zou meenemen om alles te laten zien want blijkbaar kunnen ook kinderen zich daar amuseren.
De week na Centerparcs leek er niets aan de hand en langzaam maar zeker naderde het Valentijns weekend.. Ik heb eens goed geluisterd naar de plannen voor het weekend en wilde daar letterlijk/figuurlijk een stokje voor steken: ik sloeg al alarm bij Katty door erg vervelend te doen, heel hard te hoesten en non stop te wenen. Aangezien papa die week zelf ziek terug kwam van dat Carnaval, brachten ze mij uit voorzorg naar de dokter. Zou ik dan toch ook het Carnaval virus gekregen hebben? Geen specifieke medicatie, maar veel rusten. Mission accomplished:
we bleven met zn drie gezellig thuis uitzieken (behalve mama tot nu toe) ipv op Valentijnsweekend met Bongo Bon te vertrekken.
Na het weekend dacht iedereen dat alles weer zn normale gangetje ging verlopen ondanks mn twee slapeloze nachten!
Alweer naar de dokter: dubbele oorontsteking. Ook mama werd het fataal: keelontsteking en griep. Tegen het einde van de week was iedereen terug gezond, oef!
Sinds kort help ik nog meer in het huishouden:
- ik schrijf boodschappenlijstjes voor mama (dit versta je toch he mama? Koekjes?!)
- en help ik nog steeds heel graag met kuisen: de stofzuiger is een interessant machine! - ik ga nu zelf mijn jas, muts en sjaal halen als we naar buiten gaan
- ik probeer zelf mijn schoenen of pantoffels aan te doen- ...
Voor de nieuwsgierigen: nee, ik stap nog steeds niet alleen, maar zal jullie ermee verrassen. Wie weet iets voor volgende maand?!
Groetjes, Viktor. 

JANUARI 2016

Hey iedereen,
Een nieuwe dag, een jaar, al 1 jaar, ... Zo veel belangrijke gebeurtenissen op zo'n korte tijd! Maar laten we beginnen bij het begin.
Er begint vandaag, 1 januari 2016, een nieuw jaar, aangezien ik daar maar weinig van snap heeft al die heisa voor mij minder/geen belang. Vuurwerk hoeft voor mij niet: ik ben lekker in droompjesland gebleven als ze naast mijn huisje het vuurwerk afschieten.Het is blijkbaar een jaarlijkse traditie dat we naar mamy gaan om ook haar drie dikke kussen te geven, maar aangezien ik exact 1 jaar geleden ook niet aanwezig was, was mijn afwezigheid dit jaar niet zo opvallend, of dat hoopte ik toch. Mama en papa hadden oma Heusden al een tijdje niet meer gezien dus allen naar Limburg, zelfs voor Kerstmis niet! Oma Heusden woont niet meer alleen in haar super grote huis! Nee integendeel, ze woont nu met vele oude mensen samen in een nog groter gebouw en noemen dat een rusthuis. Veel rusten doen ze daar niet, want toen ik toekwam was er een groepje aan het kaarten, de champagnekurken vlogen tegen het plafond, de zakken chips gingen gezamenlijk open, ... Dikke pret alom in Limburg.
Er begint vandaag, 2 januari 2016, een tweede levensjaar wat betekent dat ik al 365 dagen oud ben. Opa Zaventem begint ook een nieuw levensjaar, maar het aantal dagen zullen we niet vernoemen. ;-) Twee verjaardagen op één dag kan niet anders dan speciaal zijn. Bij feestjes hoort (opnieuw, alweer, ...) lekker eten dus kwamen oma & opa Zaventem en peter mij drie dikke geven thuis om daarna op restaurant lekker te smullen. Aangezien ik nu mee van tafel mag eten, heb ik van alles een beetje geproefd: puree, brood, vis, ... . Proeven doe ik altijd, maar het eten inslikken niet. Met bolle buikjes keerden we met zn allen terug naar mn huisje waar nog meer party people aanwezig waren! Tante Nancy, Nonkel Alain, mamy en co kwamen mij ook drie dikke kussen geven. Aangezien ik al lang de tel kwijt was van al dat gekus, ben ik in mijn bedje gaan dromen van al de cadeau's die ik gekregen had! Waarom is het niet elke dag mijn verjaardag?
Ik kreeg van oma & opa Zaventem mijn eerste motorfiets, waar ik nu op het einde van de maand al aardig mee kan "touren". Spijtig genoeg vinden mijn beentjes het enkel fijn om de achteruit - vitesse in te schakelen, maar we werken eraan om ook vooruit te kunnen rijden.
Van peter kreeg ik een Bumba telefoon: goed opgemerkt peter! Het is dat of je iPhone 6 die veel meer centjes waard is.
Van mamy kreeg ik een boek en ook Tante Nancy bracht wat lectuur mee. Bedankt allemaal! Het was al snel avond en dus tijd om te luisteren naar de nieuwe verhaaltjes... Morgen een nieuwe dag, of een nieuw jaar? Ik ben eventjes in de war! Oh ja, voor ik het vergeet: Mama en papa bestelden bij de bakker een super grote taart (alsof onze buikjes nog niet vol genoeg zaten) met Bumba erop. In kaarsjes uitblazen was ik nog niet getraind, dus blies mama het kaarsje uit en at papa de stukken taart op. Voor ieder wat wils.
Tijdens het vieren van mijn verjaardag werd er door de grote mensen nogal veel in de handen geklapt: bij het uitblazen van het kaarsje, bij het zingen van verjaardagsliedjes, ... . Ik heb dat eens goed bestudeerd en kan nu ook klappen, als ik wil. Ik klap wel zonder te beseffen dat ik weet waarom de grote mensen dat doen, dus is het soms een grappig zicht; bijvoorbeeld: als ik in bad zit en net pipi gedaan heb in bad, klap ik in mijn handjes! Bravo, Viktor! Of is dat niet zo flink? Als ik niet zo flink eet en enkel koek wil, klap ik in mijn handjes.
De betekenis van het "handen klappen" komt duidelijk pas later toe dan de handeling zelf, maar voor alles een eerste keer.
Mimi & opa Overijse, meter, nonkel en mijn nichtjes kregen vandaag, 3 januari 2016, de kans om op hun beurt 3 dikke kussen uit te delen. Om mijn verjaardag met hun te vieren ging ik naar een indoorspeeltuin. Plezier gegarandeerd voor groot en klein. Ook vandaag opnieuw een té grote Bumba taart, een kaarsje dat ik niet kon uitblazen, ... én last but not least: cadeau'tjes. Van mijn meter en nonkel kreeg ik een raceboon met een vrolijke auto die zingt, van mijn nichtjes kreeg ik nog meer verhaaltjes voor het slapen gaan en van mimi & opa kreeg ik werkbank! Volgens mij was het duidelijk: nu is tijd voor belangrijke dingen: werken aan de werkbank, studeren uit mijn nieuwe boeken, ...
Vandaag, 4 januari 2016, kreeg ik nog een cadeau, maar deze keer van Kind & Gezin. Al kun je een vaccin geen cadeau noemen! Tranen liepen over mn wangen toen die mevrouw zomaar een naald in mn arm stak! Alsof 1 vaccin niet genoeg was, stak ze in iedere arm 1 naald/vaccin, dus dubbele tranen! Bedankt Kind & Gezin. De wijze mevrouw wist ons ook te vertellen dat ik er normaal gezien niet ziek van zou kunnen worden: enkel morgen of 10 dagen later.
Al dat druk gedoe was toch (alweer) teveel van het goeie, dus liet ik duidelijk merken toch alweer eens ziek te worden: infectie op mijn keel aangezien ik veel hoestte, snotterde, ... . Daarbovenop was mijn vinger/nagel een paar weken geleden onder de deur geraakt en kreeg die nu (bijna) alle kleuren van de regenboog: rood, geel, paars, ... . Na het kleurengamma begon diezelfde nagel op te blazen als een ballon, wat geen goed teken was want mama en papa gingen hiervoor toch enkele keren bij de dokter. Het leuke aan al dat verband was dat ik er een extra vriendje bij getekend kreeg met een glimlach. Na bijna 2 weken thuis uit te zieken, mistte ik Katty en moest ook mama terug naar haar kindjes in de klas. Back 2 business.
Qua motorische vaardigheden heb ik deze maand steeds meer leren alleen staan én steeds langer, stap ik aan 1 handje als ik daar zin in heb, kan ik "dag" wuiven naar de mensen mét het te beseffen, ... . Aangezien ik nog steeds flink groei, worden mijn eerste stapschoenen te klein en kreeg ik alvast een reservepaar!
Qua taalontwikkeling begin ik nu steeds meer te brabbelen, maar ik blijf een beetje steken op 2 lettergrepen: ma - ma, en als ik dat vaak herhaal tover ik een glimlach op mama's gezicht. Het woord "papa" is helemaal nog niet in aantocht, maar daar zorgt papa zelf voor door dat heel vaak tegen mij te zeggen. "Jij bent Viktor en ik ben jouw papa." Dat wist ik toch al langer, papa? Geduld is een mooie deugd.
Ik begrijp nu ook heel korte opdrachten/vragen zoals: "geef je tut aan ..." waardoor ik heel flink de tut van mijn mond naar de andere dichtstbijzijnde mond breng. Pech voor wie té dicht in de buurt staat, want zo een tut is niets lekkers aangezien daar nog steeds super veel speeksel aan zit. Ook opdrachten als: "doe jij het licht aan/uit?" of "laat je je konijn in bed?" "
Thuis amuseer ik me steeds meer door te helpen aan de dagdagelijkse taken, alleen doe ik alles omgekeerd: - als jij de afwasmachine vult, haal ik ze leeg en omgekeerd- als jij doucht, doe ik het douchegordijn open in plaats van ze toe te laten- als jij opruimt, haal ik alles uit de kasten- als jij de was opplooit en weg steekt, haal ik alles uit je kleerkast
Mama en papa beweren dat dat dubbel werk is, dus laten ze mij niet helpen tot het einde, hoe spijtig.
Net zoals de oudere mensen begin ik mijn nieuwe jaar met goede voornemens: sport! Dus sinds kort ga ik iedere zaterdag naar de turnles. Al hoef je dat niet zo serieus te nemen; ik mag daar enorm experimenteren, kennis maken met andere kinderen die ook leren stappen, ... . Iedere zaterdag zie ik mijn jongste nicht toekomen als ik moet vertrekken, al zal daar een logische verklaring voor zijn dat we met elkaar niet kunnen bijpraten. Plezier alom! Ik krijg na iedere les ook een sticker op mijn hand (als ik braaf was), die ik dan uiteraard probeer op te eten.Op zondag 17 januari ga ik voor de eerste keer naar de kapper aangezien je bijna vlechtjes kon maken ;-) In tegenstelling tot mama en papa's begrip van "op tijd komen", ben ik wel super flink geweest in de kappersstoel. Logisch als je een televisie voor jou alleen krijgt met Bumba erop, als je koekjes krijgt om stil te zitten, ... . De kapster deed mijn haartjes in een envelop en toen kwam papa terug met centjes om te betalen (ook dat waren mama en papa vergeten!).
In de namiddag gingen mama en papa naar een trouwbeurs. Aangezien ik niet mee was, heb ik geen idee wat dit is! Het moet alvast belangrijk zijn aangezien ze zich goed voorbereiden: iedere maandagavond hoor ik papa zeggen: we starten de vergadering."
Diezelfde dag gingen we alweer naar de dokter want mijn vinger bleef er niet gezond uitzien en deed toch wat pijn! Ik kreeg dan antibiotica wat voor mij goed nieuws was aangezien ik dan nog steeds iedere dag een half uurtje naar Uki of Bumba mag kijken. De twee dagen erna kreeg ik van mama ook het medicijn genaamd liefde toe te dienen met knuffels. Zodra papa thuis kwam gaf ook hij zijn portie liefde. Vrijdagavond zijn we dan op controle gegaan voor mijn vinger en nu is alles oke! Oef..
De laatste dag van de maand ben ik een baby gaan bezoeken in het ziekenhuis. Ik kreeg de opdracht heel lief te zijn aangezien dit ook mijn speelkameraadje zal zijn bij de trouw; lees: aangezien ik met hem de huwelijksnacht doorbreng. Wat fijn dat mijn babysit voor de trouw ook al geregeld is. Ook dat puntje mogen mama en papa van agenda schrappen tijdens hun vergadering..
Ziezo! Genoeg gebeurd voor deze maand.
Tot de volgende allemaal!
Dikke soentjes en groentjes van jullie kapoen, Viktor.

DECEMBER 2015

Hey iedereen,

Op 2 december 2015 werd ik 11 maanden oud en iets vertelt me dat dit de laatste keer is dat ik in maanden mag spreken. Er is blijkbaar ooit beslist dat het stopt bij het getal 12 en dat je dan terug bij 1 begint; ook het woord "maanden" zal vervangen worden door "jaren." De tijd vliegt.. zeggen ze dan!

Op zondag 6 december was er 1 van die mannen met witte baard jarig: Sinterklaas! Ik had hem vorige maand al eens mogen ontmoeten, maar aangezien we geen dikke vriendjes zijn geworden, is hij bij alle huisjes gepasseerd zonder op mij te wachten: die vriendelijke man toch! Bij oma en opa Zaventem lag heel de tafel vol met lekkers en cadeau's: een boek met flapjes, rijstwafels, een tweede drinkbeker (ik herken die van thuis), chocoladekoekjes, een hamertje tik, een muziekboek, ... Ik zal waarschijnlijk nog iets vergeten zijn!

Bij mimi en opa Overijse bracht hij een eerste looprekje; wat kwam dat goed uit! Repeteren, repeteren, wie zijn best doet zal het leren!

Bij mama en papa bracht hij een kralenspiraal.

Bij Katty kreeg ik speelgoed voor in bad! Spetter, spetter, lekker nat!

Gelukkig kreeg ik een volledige werk/speelweek de tijd om alles te ontdekken.

Het weekend erna haalden mama en papa de kerstboom boven. Opeens kwam er uit een kartonnen doos een hele kerstboom tevoorschijn! Al dat getover vond ik niet fijn, dus bekeek ik het maar van op een afstand. Ook de ballen, slingers en lichtjes waren niet meteen aantrekkelijk; als de kerstboom er al zo'n 3 weken stond ben ik alles toch eens van dichtbij gaan bekijken.

Onder de kerstboom was het nog zo leeg en kaal, dat ik mama en papa aan het werk zetten: cadeau's kopen. My wish is your command en dus stond de bel niet stil: ze werden geleverd aan huis! Hoe vreemd, want ik heb mama/papa niet zien bellen om ze te bestellen. Aangezien ik nu zo graag de telefoon opneem en doorgeef, hadden we dat nu toch gerust samen kunnen doen?
Donderdag 24 december 2015: Kerstavond werd gevierd bij de nichtjes thuis samen met nonkel, meter, mimi, opa en een persoon die jonkel genoemd word. Ook bij meter hadden ze zo'n kerstboom gezet en daar lagen er ook pakjes onder, zoals de pakjes onder mijn eigen kerstboom. De mensen werden blij van het inpakpapier te zien, scheuren, verfrommelen, ... . Mij boeide het duidelijk niet, want ik werd enkel blij van de (speel)stofzuiger die ik op dat moment voor mij helemaal alleen had! Na al het gescheur van het inpakpapier kwam ik met mijn stofzuiger langs en werd het tijd om te gaan slapen; geef nu zelf toe: van kuisen word je moe! Nog een plezier erbij: vandaag sliep ik in het bed en in de kamer van mn nichtje! Bedankt.
Vrijdag 25 december 2015: Kerstdag. De dag nadien was het vroeg opstaan, want we deden terug feestkleren aan! Deze keer kwamen we terecht bij de kerstboom van oma en opa Zaventem. Ook daar werd er inpakpapier uitgedeeld en gescheurd! Een kort bezoek aangezien we meteen doorreden naar mamy haar kerstboom. Ik had nu eventjes genoeg kerstbomen gezien en dus besloot ik te gaan slapen! Super flink aangezien ik de omgeving niet kende en de buren van mamy leken te verhuizen. Als ik wakker werd, was het mijn beurt om inpakpapier te ontdekken. Bedankt allemaal.
Zaterdag 26 december 2015 werd het mij allemaal teveel! Ik zag in mijn dromen enkel nog kerstbomen, inpakpapier, veel eten, andere bedjes om in te slapen, ... Trop is trop! Ik liet dit weten aan mama/papa door koorts te krijgen, minder te eten, protjes te laten en diarree te krijgen. Gelukkig hadden mama en papa vandaag niks gepland zodat ik kon rusten. Oost west, thuis best.
Zondag 27 december 2015 moesten we gaan kijken naar de kerstboom van mimi en opa Overijse. Daar aangekomen waren de meter van papa en de meter van nonkel ook van de partij. Geen inpakpapier meer, maar wel een pennenzak vol centjes. Het ziek zijn ging er niet op vooruit, dus keerde ik snel terug naar huis.
Maandag 28 december, net op tijd voor de tweede reeks feesten, had ik mama verzocht met mij naar de dokter te gaan. De baby in de buik van de dokter was er nu al lang uit en dus was het minder interessant om onderzocht te worden. Blijkbaar is zo'n dokter een slimme persoon, aangezien zij mij wist te vertellen dat ik buikgriep had. Hoe zou je zelf zijn: er werd zo veel aan tafel gegeten de voorbije dagen ;-)
Gelukkig kreeg ik dinsdag en woensdag rustdagen ingepland in mijn agenda, want ik kon de rust wel goed gebruiken. Woensdag ga ik normaal gezien naar mijn nichtjes, maar nu stonden opeens mimi en opa Overijse voor mijn deur. Ze hadden me goed verrast!
De volgende dag stonden oma en opa Zaventem met Boomer voor mijn deur. Het was vandaag blijkbaar dan ook de laatste dag van het jaar, wat wilt zeggen dat er morgen een nieuw jaar zou starten. Stipt om middernacht, als ik nog droompjes doe, geven de mensen elkaar 3 dikke kussen en oprechte wensen voor het nieuwe jaar.
Groetjes en kusjes.
Viktor.

NOVEMBER 2015

Groetjes aan iedereen en tot de volgende update ! 

OKTOBER 2015

Hey iedereen, 

SEPTEMBER 2015

Hey iedereen, 
Jullie zullen wel al weten hoe deze mail gaat beginnen: alweer een maand voorbij, dus ben ik op 2 september 2015 9 maanden geworden! Mama werd daar stiekem een beetje emotioneel van want zeg nu zelf: ze heeft dezelfde aantal maanden zo lang moeten wachten op mij! En nu ben ik al 9 maanden op deze wereld, al 9 maanden in ieder hart, ... . De tijd vliegt, maar we mogen daar niet te lang bij stilstaan want anders hebben we weer kostbare tijd verloren ;-) 
Op zaterdag 5 september 2015 was het tijd voor mijn eerste nieuwe mijlpaal: een fotoschoot! Aangezien ik toch steeds zo enthousiast reageer bij het zien van een camera/gsm, moet dit zeker geen probleem zijn (dachten mama en papa!). Ik was op 9 juli 2015 al eens bij deze mevrouw (ook wel genoemd: de fotograaf) langs geweest voor mijn eerste pasfoto, maar nu mocht ik haar een heel uur versieren. Of dat was het plan toch! Ik heb een heel uur de ruimte verkend, gestaard naar de enorme zilveren paraplu die voor flitsen zorgde, ... . Daarbovenop zaten ze met zn 3 nog eens gek te doen (om mij toch maar aan het lachen te doen brengen): handen klappen, belletjes blazen, zingen, kiekeboe spelen, ... . Ze haalden alle trucjes uit de doos, maar het bleef toch even wennen zo'n fotoschoot. Ik liet hun daar ook merken op het einde van het uur dat het genoeg was geweest! Zo op de foto staan is best vermoeiend... Voor de nieuwsgierigen onder jullie: de foto's zijn onderweg...
Op zondag 6 september 2015 nog meer "allereerste keer" ervaring: naar mamy thuis. Aangezien mamy ver van mijn huisje woont, moesten we de auto nemen en eventjes rijden. In tegenstelling tot ons huis staat er bij mamy een lift. Een vreemde kamer dat lawaai maakt, lichtjes heeft, meestal een spiegel en waar de deuren af en toe open en dicht gaan. Tijd om uit de lift te stappen en mamy's huisje onveilig te maken. Toen ik toekwam kreeg ik een heuse rondleiding van mamy waarbij ze vertelde hoe elke ruimte noemde: dit is mijn badkamer, en hier slaap ik in mijn slaapkamer, ... . Mamy wandelde apetrots met me rond. Na het diner van mama en papa was het tijd voor mijn plezier: een wandeling! Traditioneel val ik dan wel in slaap in mijn buggy. 
Deze maand zijn er heel wat mensen op me komen babysitten 'avonds omdat mama en papa verdwenen naar een trouwzaal. Vraag me niet wat dit is, maar het moet best wel belangrijk zijn aangezien ze er een stuk of 5 gedaan hebben op korte tijd en dan meteen beslist hebben. Na hun beslissing viel er een heuse brok van hun schouders. Ik ben eens benieuwd welke zaal dit zal zijn en waarvoor dat eigenlijk dient... Ook maakten ze deze maand een afspraak met de priester, een man die in de Kerk woont.
Enkele motorische ontwikkelingen:
- Het sluipen is verleden tijd! Nu kruip ik overal naartoe. Wat fijn dat ik nu zelf kan kiezen of links, rechtdoor of achteruit wil gaan. Mijn eigen willetje komt steeds meer naar boven. Tijdens het kruipen trek ik me recht aan de dingen en probeer ik aan de handjes te stappen van het slachtoffer die op dat moment in mijn buurt is. Krijg ik binnenkort mijn eerste stapschoenen dan?
- Zitten doe ik nu perfect alleen! Al sinds augustus maar nu kan ik met mijn beide handen naar een speelgoedje in de buurt grijpen zonder mijn evenwicht te verliezen. Ik heb dus geen steun meer nodig bij het zitten.
Enkele zintuiglijke ontwikkelingen: 
- Ik ben erg geïnteresseerd in de wereld rondom mij! Bijvoorbeeld: als iemand me opneemt bestudeer ik grondig het gezicht van iemand anders door mijn vingers en handen in neusgaten, ogen, op wenkbrauwen, in de mond, ... te steken, duwen, porren of trekken. Bij sommige mensen zijn hun gezichten zelfs gekleurd! Dit is dan nog interessanter en dan probeer ik alle schmink eraf te wrijven.Maar het gaat ook veel verder dan dit: neem me mee in de wijde wereld en laat me aaien over de neus van een paard: plezier alom!
- Lawaai maken is nog steeds mijn ding: als andere mensen praten, zorg ik ervoor dat ik eventjes mee een babbel sla! Ik versta hun niet en zij mij niet, maar als ze op een bepaald moment stoppen met praten en naar mij kijken is mijn missie geslaagd: aandacht voor mij alstublieft.Ook met voorwerpen probeer ik zoveel mogelijk op te vallen: ijzeren deksels herhaaldelijk tegen de grond smijten, met houten blokken over de grond heen en weer wrijven, ... .
Mijn sociale ontwikkeling:- Het is niet te vermijden: mijn verlatingsangst word groter dan ooit! Als mama/papa eventjes naar toilet gaan, in de keuken verdwijnt, ..., lijken ze totaal van de aardbol verdwenen en dus huil ik ontroostbaar hard. Dat lijkt iedere keer ook te helpen om hun terug naar mij te laten komen en mij te knuffelen. - Mijn eigen spiegelbeeld is alvast mijn eerste vaste vriend: wat lachen we samen, praten we tegen elkaar (lees: mijn mond komt regelmatig met rijk aan speeksel tegen het raam/spiegel) en klappen we in de handjes (lees: tegen de spiegel slaan). 
PS: Mama excuseert zich voor de vertraging van deze update! 
Groetjes, Viktor! Tot volgende maand allemaal, Xxx

AUGUSTUS 2020

Hey iedereen,
Een paar dagen na mama haar verjaardag was er alweer een reden tot feest: op 2 augustus 2015 werd ik officieel 7 maanden jong! Het is een cliché met veel waarheid: wat vliegt de tijd... De dagen lijken zo voorbij te gaan en voor je het weet is die opsomming van al die dagen weer 1 volledige maand, maar zo veel wiskunde is nog niet aan mij besteed! 
Voor de laatste keer zag ik de valiezen alweer tevoorschijn komen: inpakken, inpakken, ... In papa's auto werd iedere vierkante centimeter gebruikt! Het was tijd om naar huis te gaan. Oost west, thuis best zeggen ze blijkbaar! Want zeg nu zelf: zo veel op vakantie gaan is toch wel dik ervan profiteren als baby?! Het werd me ook allemaal wat teveel... Zo veel verhuizen, slapen in andere bedjes dan het mijne, niet op mijn buik kunnen slapen als we op stap gingen, ... Genoeg is genoeg en trop is trop! Na vele kusjes en knuffels (met soms een traan) namen we afscheid van mimi, opa, meter, nonkel Dimitri & nichtjes Kara & Inez. De GPS van papa stond ingesteld met als eindbestemming mijn eigen kamer, mijn eigen bedje, ... Sounds like heaven to me! Mama zei me dat thuiskomen van een reis ook een beetje vakantie is. Vrij gek, maar toch iets om over na te denken.De rit terug naar huis ben ik vrij flink geweest, alleen het laatste half uur had ik er genoeg van en dus kreeg ik mijn goesting. Mama kwam op de achterbank naast mij zitten en entertainde mij de hele tijd met gekke bekken trekken, kiekeboe spelen, piano spelen op haar telefoon, in mijn persoonlijke spiegel kijken, ... . Volgens mij moet ze hiervan haar job maken! Zodra we thuis waren, dachten mama en papa me in bed te stoppen, maar ik had een ander plan! Het was namelijk zo lang geleden dat ik thuis was geweest, dus herkende ik bijna niets meer. Terwijl mama en papa alle valiezen naar boven sjouwden had ik dus de tijd om alles opnieuw te ontdekken. En dan allemaal samen ons bed in! Slaapwel. 
Het was zo ver... Maandag 10 augustus deed Katty haar deur terug open. Wat had ik eventjes schrik dat ze die niet meer open kreeg! Er zal wel een grondige reden geweest zijn om die deuren zo lang toe te houden. Aangezien mijn taalontwikkeling er ook op vooruit ga, heb ik meteen met haar een babbel(tje) gedaan. We vertelden elkaar over op vakantie gaan, terug naar huis gaan, ... . Ik heb haar ook mijn kunstjes laten tonen: sluipen, zitten, ... . Een hele show voor haar en mijn vriendjes! Over vriendjes gesproken: er komt een nieuw vriendje bij aangezien er een paar zijn weg gegaan. Charlotte is al even niet meer gekomen dus die zal bezweken zijn voor mijn charmes. Het zal nu een echte jongensterrein worden want we heten Lucas welkom. 1 maand later dan ik geboren, maar nog nooit alleen gelaten dus weent hij veel. Zo vreemd om een ander kind te zien! Volgens Katty worden wij daarop onze beurt stil van! Ik zal hem wel leren hoe je je moet gedragen bij Katty! Op woensdag krijgt Katty haar deur nooit open (volgens mij moet ze dat toch meer eens laten nakijken!) en dus ging ik met mama op stap. Alleen had ze mij niet verteld dat ze haar oude buurvrouw Lore had uitgenodigd en die buurvrouw bracht dan nog een meisje mee, genaamd Amélie. Ze was een paar maanden jonger dus had ik alweer de kans om te laten tonen wie de flinkste was. Mama bracht me samen met de andere meisjes naar De Kinderplaneet: een veel te grote winkel met veel te mooie spulletjes die spijtig genoeg niet weinig kosten. Van al dat shoppen word je moe, dus deed ik mijn oogjes toe terug onderweg naar huis. 
Op maandag 17 en maandag 24 augustus kreeg ik bezoek van oma & opa Zaventem. Mama en papa verdwenen dan naar een vergadering: een gesprek met veel mensen tegelijk waar je rond de tafel zit met pen en papier. Ze kwamen dan ook iedere avond terug als ik al in bed was gelegd door oma/opa Zaventem. Na iedere vergadering is het blijkbaar vrij gewoonlijk om huiswerk mee naar huis te krijgen. Mama en papa hadden hun handen vol! Elke avond huiswerk maken, vergaderen onder elkaar, mailen, ... . Ik ben eens benieuwd naar wat dat ging leiden! Mijn ongeduld werd niet langer op de proef gesteld want op zondag 29 augustus waren pen en papier weg geborgen en kwam er plaats voor een feesttent, een heel mooi pakje, bezoek van iedereen, ... . Ik zou vandaag gedoopt worden. Nog niet bewust wat een belangrijke gebeurtenis dat is in mijn leven, ben ik toch heel flink geweest! Ik heb ook iedereen aan het lachen gebracht tijdens de effectieve doop waarvoor je eens mee moet nadenken: we stonden allemaal in een kring en mama droeg me vrij dicht bij een kom water waar de vrouwelijke priester water op mijn hoofd deed. Alleen stopte het daar niet bij: het doopkoppel (de meneer/mevrouw van de vergadering), papa, peter, meter, de grootouders, tante, ... . Allemaal kwamen ze wat water over mijn hoofd gooien, alsof ik nog niet proper genoeg was! Het duurde vrij lang dus heb ik mezelf ook maar gedoopt: handen in de kom en dan water strijken over mijn eigen hoofd. Ziezo, dat was dan ook achter de rug.Na het Kerk gebeuren (ps: nieuwe mijlpaal want ik was nog nooit een Kerk binnen "gestapt") reden we met z'n allen naar het huis van mijn nichtjes. Waar ik meteen in bed gelegd aangezien zo gedoopt worden toch vermoeiend is. Veel te nieuwsgierig naar wie er allemaal aanwezig was, sliep ik maar een uurtje en ben ik de mensen gaan entertainen, aan het lachen doen brengen. We beleefden met z'n allen veel plezier.
Op dinsdag 25 augustus kreeg ik een nieuw medisch rapport:
lengte: 75 cm
gewicht: 9,260 kg. Ik groei als kool! :-) 
Nog andere ontwikkelingen deze maand: 
- Sinds eind augustus heb ik veel afgekeken van mijn nichtjes. Die stappen er vrolijk op rond en dus probeer ik hun bij te benen. Alleen moet dit stap per stap gebeuren... Stappen/staan doe je blijkbaar op je voeten dus oefen ik nu volop van zitten op mijn poep naar rechtstaan. Het was voor iedereen wel vrij meteen duidelijk dat ik graag op mijn voeten sta. Zodra ik iemand z'n handen kan vastnemen trek ik me recht. Aangezien handen niet altijd bereikbaar zijn, vind ik nu alles goed om mij aan op te trekken: de spaken in mijn park, de lage buffettafel van mama/papa in de living, ... . Tijd voor alweer een verandering dus: alle parken, bedjes in mijn buurt worden verlaagd aangezien het gevaarlijk zou kunnen zijn dat ik me recht trek en té enthousiast voorover buig.
- Het sluipen heb ik nu ook aardig onder controle! Met mijn paracommando stijl kom ik overal waar ik wil ! Aangezien alles nu bereikbaar is, oefen ik niet verder in kruipen, maar concentreer ik me in het recht staan. Logisch toch? Waarom zou ik nog leren kruipen als ik toch kan grijpen wat ik wil? Sinds kort kan ik ook van sluipen naar zitten en van zitten terug naar sluipen. Dat werden mama en papa duidelijk aangezien ze mij hadden neergezet bij mijn speeltapijt, ik sloop naar mijn park en ging daar terug op mijn poep zitten. Gek he? 
- Met al die ontwikkeling van mijn tanden is gemixt eten veel te gemakkelijk! Ik wil een nieuwe uitdaging... En die kreeg ik! Mijn eerste groentepapje met stukjes was meteen raak: macaroni met ham en kaas! Ik zie de grote mensen ook geen gemixt eten naar binnen slurpen, dus wil ik ook een grote jongen worden. Ik maak je ook heel duidelijk als ik iets niet lust (al blijft mijn blik bij de 1ste hap nog steeds hilarisch) of als je even moet wachten met de lepel te geven.Ik eet ook koekjes uit mijn vuistje. Peter vertelt me dat ik dan proper moet eten, maar doe mij maar eens na: een hele emmer speeksel dat ik niet onder controle heb, 1 koekje en geen vork/mes om me te helpen! Opkuisplezier erna voor diegene die mij het koekje gaf! Tegenwoordig experimenteer ik niet enkel met mijn mond (wat betreft eten), maar ook met mijn handen. Niets leuker dan te voelen aan mijn groentepap, deze uit te smeren op tafel, in mijn gezicht, .... en zien welk effect dit heeft op de dingen.
- Aangezien ik nu ook weet wat "ver" en "dichtbij" betekenen, begin ik nu ook te wenen als mama/papa ver van mijn bed gaan staan of zelfs mijn kamer uit gaan. Er heeft me niemand ooit verteld dat in mijn eigen kamer slapen zo eenzaam zou zijn. Uit het oog, is uit het ... Als ik mama/papa niet meer zie, denk ik dat ze nooit meer terug komen. Ik heb nog niet geleerd dat ze wel in de buurt zijn! Maar dat word me stilletjes aan wel duidelijk aangezien ze steeds terug aan mijn bedje staan om me te kalmeren en te sussen met de woorden "lieve Viktor, we blijven altijd naast je zij". Dus val ik tegenwoordig enkel in slaap als ze over mijn rugje wrijven en zo laten merken dat ze toch in de buurt zijn! Wat zie ik hun toch graag! ;-) - Wat betreft taalontwikkeling brabbel ik er nog steeds op los! Mijn klanken beginnen wel meer gevarieerd te zijn... Vroeger was het enkel: jajaja, papapa, ... . Nu blaas ik ook klinken: ssssssh, eeeeuuu, ... . Het verschilt toch nog wat de grote mensen onder elkaar praten. Ik heb wel al kennis gemaakt met "neen" en "foei" of "mag niet", maar die woorden klinken zo grappig! Opa Zaventem en Opa Overijse hebben me beide geprobeerd dit duidelijk te maken, maar ik kon enkel lachen en blijven lachen! Als ze dit zo vaak herhalen, lijkt het wel een grap! 
- Ik blijf ook graag experimenten met mijn mond! Echt alles gaat in mijn mond: houten blokken, lepels, gras, planten, bloemen, brieven, reclame, ... . 
PS: Mama en papa weten het nog niet, maar ik maak kennis met het fenomeen zwaartekracht. Hoe geweldig om mijn fles op de grond te laten vallen en te zien hoe de melk in mijn fles heen en weer botst. Meer hierover volgende maand...

JULI 2015

Hallo allemaal,
Ik val in herhaling door jullie te vertellen dat ik alweer een nieuwe mijlpaal heb behaald: op donderdag 2 juli 2015 was ik 6 maanden oud. Volgens mama is dat gelijk aan een half jaar wat blijkbaar vrij emotioneel is want het dubbele van een half jaar is 1 jaar! En de helft van 1 jaar is een half jaar... Wat vliegt de tijd!
Zoals ik jullie in de vorige e-mail beloofd had moest ik mama haar excuses voor de late update verklaren: deze maand begint de grote vakantie. Wat wilt zeggen dat: mama thuis is, papa nog steeds moet gaan werken, er leuke vakantie's op de agenda staan, Katty haar deur eventjes sluit, ... . Het beloofd gezellig druk te worden!
De eerste week van juli was voor mij alvast geen leuke start van de vakantie! Mama bracht me op vrijdag 3 juli 2015 naar de dokter! Wat vond ik het daar super leuk! Die mevrouw had nog een baby in haar buik, maar op een of andere manier komt die baby ooit op de Aarde, net zoals ik. Details, details, ... Ik ben super geïnteresseerd in details: de grotere borsten van mijn huisdokter, het pluchen kikkertje dat ze mij gaf als afleiding (goed geprobeerd dokter!), de snoeren van de stethoscoop, ... . Het ene detail was al wat smakelijker dan het andere.Na een stevig en uitgebreid onderzoek (keel en oren nagekeken, longen geluisterd, koorts gecontroleerd, eczeem bevestigd) kreeg ik het minder leuke verdict: mijn eerste longontsteking en dus ook mijn eerste antibiotica. Mama keek me triest aan want zo'n medicatie op zo jonge leeftijd is not done! De medicatie was zo sterk dat ik niet meer terug hoefde naar de dokter. Misschien zie ik de baby van de dokter volgende keer wel in het écht!
Nog leuke dingen aan de vakantie:- mama heeft wat meer tijd overdag en dus kwam ze mij verrassen bij Katty met de koets. Ik was even helemaal in de war want normaal gezien is het hop in de auto! In de helft van de wandeling heb ik me er maar bij neer gelegd en ben ik beginnen te praten tegen mijn tut, want van het gras in de velden kreeg ik weinig reactie. Ik werd getrakteerd op een heuse wandeling. Dank u mama! - Papa haalt me 's morgens niet meer om 6.00H uit bed zodat hij om 7.00H met mij kan vertrekken richting Katty. Neen hoor, ik mag blijven liggen in mijn bed! Maar het begrip uitslapen moet me toch eens uitgelegd worden...
Aangezien Katty haar deuren sloot, maar mama steeds (en altijd) 1001 dingen te doen heeft, mocht ik weg van deze drukte. Ik ben al begonnen aan een mini vakantie ten huize Hotel Overijse. 3 dagen ben ik super flink geweest, maar had ik wel de kans alles te doen wat thuis niet mocht: het laatste flesje overslaan, chocolade aangeboden krijgen van Oma Heusden, terug fruitpap eten, ... .
Na deze mini vakantie zag ik mijn valies thuis niet verdwijnen... Dat betekende dus: alweer vakantie !! Deze keer leek de afstand wel wat groter want in mama's auto zat álles van mij: kleren, verzorgingskussen, buggy, speeltapijt, relax, ... Ik veronderstel dat ik dan ook langer weg zal zijn van huis. Effectief een dik uur later kwam ik toe aan de kust! Wat me niet verteld werd is het feit dat oma en opa me daar aan het opwachten waren. Niet te vergeten: likkende, hijgende Boomer was ook mee! 's Avonds waren we compleet als papa na zijn werk ook het zeetje bereikte. De zee is voor mij ook een totaal nieuw begrip: bergen zand, water van zout meters lang breed, ... Spijtig genoeg liet het weer het niet toe om dit van dichtbij te bestuderen. Volgens mama was het seizoen "de zomer" nog niet om en zou ik dus nog wel een kans hebben de komende weken!Op maandag 20 juli kwam er alweer een doktersbezoek (zonder dikke buik en pluchen kikker) met een nieuw verdict: oorontsteking. Alweer antibiotica maar deze keer rechtstreeks in mijn oor met druppels. Ik had het mama, papa, oma en opa Zaventem duidelijk gemaakt door heel warm aan te voelen, te wenen als ik op mijn verzorgingskussen moest liggen, aan mijn oor (en daarbij behorende haren op mijn hoofd) trekken, wenen bij het aan- en uitkleden, ...
Ondanks het opnieuw ziek zijn heb ik heel wat mijlpalen behaald aan de kust: - de eerste keer aan zee kreeg ik 2 tandjes, dus kwam er logisch gevolg nu ook een 3de en 4de tandje bij. Dat zal vast en zeker van de goede zeelucht zijn.- de eerste keer zand aan mijn voeten, tussen mijn tenen, in mijn handen en nét niet in mijn mond! Hoe vreemd dat zand "verdwijnt" als je het vastneemt. Dit blijft een mysterie dat ik later verder zal uitzoeken!- de eerste keer meer verschillende soorten fruit proeven: aardbei, mango, ... Het beviel me wel of in mama's geval viel het letterlijk in het zand! Oops... - de eerste keer in een zwembad waar papa me de rand van het zwembad van dichtbij heeft laten tonen én voelen! Voor wat, hoort wat: dus heb ik aan iedereen laten horen dat ik dit niet aangenaam vond.
Oh ja! Op maandag 20 juli 2015 is peter mij komen bezoeken aan zee! Wat een fijn bezoek: hij vond de moed om mijn groentepap te geven, zong sinterklaasliedjes voor mij (al is dat volgens papa nog niet het juiste seizoen ervoor) en reed met mijn koets lekker heen en weer! Diezelfde maandagavond moest papa opeens terug naar huis... Al wist ik dat pas dinsdagochtend want hij gaf me maandagavond nog een slaapwelkus en was er dinsdagochtend niet meer bij!
Tussen deze vakanties door heb ik leren wippen (bijna kruipen/sluipen!). Ik sta op handen en knieën en beweeg dan steeds met mijn lichaampje van voor naar achteren. Tot ik de grond van wat dichterbij wil bekijken door mijn armen te plooien... Als je het gezien hebt, zul je snappen wat ik bedoel. 't Is alvast een grappig zicht, maar ik moet het binnenshuis doen volgens meter. De mensen zouden maar raar kijken...
Vrijdagochtend vertrokken mama en ik met haar volgeladen auto terug naar Kampenhout. Papa was blijkbaar daar naartoe gereden maandagavond en telde de uren af om me vrijdagavond te omhelzen. Aangezien ik de rit al eens gezien had, leek het mij vrij saai hetzelfde te zien maar omgekeerd. Dan maar mama een rustige rit aanbieden door de hele tijd te slapen.
Alweer hetzelfde verhaal: de valiezen werden maar niet definitief opgeruimd. Erger nog: er werd een extra koffer geplaatst op papa's auto. Zouden we deze keer verhuizen? Op enkele dagen tijd zag ik thuis alles leeg lopen terwijl de auto van papa enkel voller werd. Op zondagavond alweer de auto in! Voor hoeveel uren werd me niet verteld dus hield ik waakzaam mijn ogen open. Na 2u naar buiten staren en opmerken dat ik reeds mijn pyjama aanhad, vielen mijn ogen dan toch toe! Als ik mijn ogen open deed, keek ik naar een grote gele M op het midden van de weg. Ik werd getrakteerd op een extra flesje terwijl mama en papa frietjes aten die voor mij nog spijtig genoeg verboden terrein zijn. Op het einde van de rit (lees: na 12u rijden) was heel mijn omgeving veranderd: ik keek naar bergen! Alweer een nieuwe mijlpaal in mijn leven... Ondanks mijn recente oorontsteking verliep de rit met hoogteverschil vrij goed.
De vakantie in de bergen verliep vrij vlot, al viel het weer soms wat tegen. Gelukkig ben ik steeds het zonnetje in huis en zochten we ook letterlijk de zon op: - we zijn naar Grado geweest in Italië: mijn tweede keer zee, maar deze keer van dichtbij. Er werd mijn swimpants aangedaan, uv beschermend badpak, zonnecrème gesmeerd. Voor mij was het iets té dichtbij... Zo veel water is nog niets voor mij! Een beetje water in mijn veilig bad is meer dan genoeg.
- mama en papa zijn de zon gaan opzoeken in Venetië
- de dagen dat we van plan waren de zon op te zoeken deed ik een hele grote siesta, waardoor er geen tijd meer was om te vertrekken (gefopt mama en papa!)
- ...
Ook in de bergen maakte ik een lichamelijke sprong: als je mij nu op mijn poep zet, zal ik niet meer in twee plooien, naar links of rechts vallen, ... . Ik blijf nu netjes zitten! Als het goed aanvoelt gebruik ik mijn handen zelfs niet meer om te steunen, maar om speelgoed ver weg te gooien!
Ook heb ik hard zitten oefenen op mijn wipbeweging en heb ik afgekeken van mijn nichtje Inez hoe ik vooruit kan geraken. Ik kruip NOG niet, maar sluipen kan ik wel al. Ik geraak nu overal waar ik maar wil! :)
De laatste dag van de maand was het blijkbaar ook feest want dan was het mama haar verjaardag. Ze zou 27 jaar worden! Dat zijn alvast veel meer maanden dan ik... Maar ik geraak daar wel !
Ziezo, de maand juli is voorbij, de vakantie is half weg, ... .
Groetjes, jullie prins. Viktor.

JUNI 2015

Hallo allemaal,
Mama excuseert zich voor de vertraging, maar ze wist me te vertellen dat ze in de volgende update zal vertellen waarom (het heeft iets te maken met de drukte van het einde van het schooljaar). "School?" Zorgen voor later zei ze er ook bij!
Op 2 juni 2015 bereikte ik (alweer) een nieuwe mijlpaal in mijn leven: ik ben al 5 maanden op deze aardbol! Op zich is dat relatief niet lang, maar op korte tijd gebeuren er zo veel dingen rondom mij, met mij, ... .
Deze maand is er niets speciaal gebeurd: we zijn niet op vakantie gegaan, er waren geen feestjes, ... . Dus vertel ik jullie deze maand wat meer over mijn eigen ontwikkelingen.
Qua motoriek ben ik er flink op vooruit gegaan:
Rollen heb ik nu helemaal onder de knie! Ik heb dit dan ook stap voor stap gedaan, zoals het hoort. Eerst lag ik in bananenhouding (zoals mijn meter dat noemt) waardoor ik heel toevallig op mijn zij lag. Als de rest van mijn lichaam volgde, schrok ik even en vond ik dit niet altijd even leuk. Volgende stap was dit "toevallig vallen" onder controle krijgen dus rolde ik stiekem van rug naar buik. 1keer waar papa bij was, zodat mama het niet geloofde en omgekeerd! Als ik het volledig onder de knie had, kon de show beginnen: rollen maar! Ik oefende het liefst op mama's en papa's bed! Wat een rolparadijs. Van de ene kant van het bed naar het andere.
Door dit rollen heb ik ook ontdekt dat ik de inhoud van het bad nu kan verminderen. In bad word ik steeds op mn rug gelegd, maar hier draai ik me ook snel om zodat ik de bodem van het bad eens zie in plaats van het plafond van de badkamer. Mijn hoofd was in het begin niet altijd even sterk en dus had ik het plan om het bad leeg te drinken. Aangezien mama en papa dat toch met meer water vulden, dan ik dacht moest ik even hoesten. Geen goed plan. Je kunt me dus niet meer alleen laten in bad (of op het verzorgingskussen, of op bed, of in de zetel, ... 
Sterk plan (van dat rollen!) vind ik, want nu ben ik nooit meer alleen! ;-)
Als ik op mijn rug lig (en blijf liggen), heb ik ontdekt dat ik voeten heb. Beentjes en handen in de lucht! Eens ze elkaar gevonden hebben, laat ik ze niet meer los. Wat zijn 10 tenen toch interessant om te bestuderen. Oma Zaventem heeft mijn lenigheid ook bewezen door mijn tenen in mijn mond te stoppen. Ik plooi letterlijk en figuurlijk van het lachen in twee!

Ook groei ik nog steeds als kool. Ik draag nu maatje 80 en mijn nichtje 86. Mama wist me te zeggen dat we dus eigenlijk maar 1 maatje verschillen, maar wel vele maanden! Ik sta dan ook mijn mannetje tussen al die dames.
Qua eetpatroon: Mijn groentepap verloopt héél vlot. Enkel als ik té veel honger heb, gaat het niet snel genoeg en drink ik mijn flesje ad fundum leeg. Tegenwoordig eet ik mijn bordje leeg tot de laatste lepel. Alle soorten groenten (die ik mag eten) doen de revue: broccoli, witloof, bloemkool, pompoen, sla, tomaat, ... . Alles komt netjes naar binnen. Zonder pardon! Ik eet meestal zelfs het maximum: 300 gram! Mama en papa dachten dan maar te starten met fruitpap, want blijkbaar krijg ik nog meer pap en steeds minder melk! Na één week proberen was het duidelijk: ik heb mama's voorkeur voor aardappelen. Fruitpap duwde ik met mijn tong naar buiten en algauw kreeg ik terug melk in de plaats. Misschien eventjes pauzeren met het fruit dan......
Ah ja, er was wel een feest! Op zondag 14 juni was het Vaderdag. Integendeel bij Moederdag, heb ik besloten papa extra lang te laten slapen! Tot 8h 'smorgens. Toen papa me een fles gaf, dacht ik: ik ben nu wel groot genoeg om zelf mijn flesjes leeg te drinken! Dat lukt me al aardig goed. Ik gaf papa mijn grootste glimlach, een super tas om koffie uit te drinken (met dank aan mama's shop verlangens), body met een tekst op om mij te knuffelen (alsof ik nog niet genoeg kleertjes heb), ... .
Ik hield deze maand ook een lachsessie samen met mijn mamy. Kijk maar eens op Facebook! Het was zo grappig om live te zien en dus schaterden we met 3 van het lachen: mamy, mama en ik. Papa was heel "eventjes" naar het toilet verdwenen en miste dus de hele show die minstens 5 minuten geduurd heeft. Gelukkig heeft mama het gefilmd en vind ik het super bescheiden om naar mezelf te kijken. :-p
Je kunt me tegenwoordig met de meest simpele dingen aan het lachen krijgen:
- mij kietelen (logisch, niet?),
- kiekeboe spelletjes (bijvoorbeeld: een handdoek over mijn hoofd en dan wegtrekken: logisch, heb je zelf al eens gezien wat een gezichten sommigen kunnen trekken?!),
- ver of dichtbij (als je boven mij staat en dan komt aangelopen)
- met de koets (sneller rijden, de koets omhoog duwen, ... ).
Ik kan iedereen opbeuren! :-)
Tijdens de laatste week van juni kwam er een hittegolf aan. De eerste keer dat ik zo'n warmte aanvoelde zonder te weten vanwaar het kwam. De warmte zat ook overal: in de auto, buiten, op mn kamer, ... . Alleen 'snachts koelde het buiten wat af! Samen met de hittegolf steeg ook mijn eigen temperatuur de hoogte in. Mama en papa dachten dat het in de eerste plaats van de warmte was, maar ik was stiekem iets aan het broeden. Ik maakte het hun dan maar duidelijk met slechter te slapen, meer te hoesten, meer te zweten, slijmpjes te produceren, ... . Mijn laatste signaal was heel stil op oma Zaventem's schoot te zitten. Ze werden ongerust en belden de dokter... Meer hierover bij de volgende update want eigenlijk zijn we ondertussen al juli geworden!
Ik ben al een tijdje niet meer naar de dokter (die spuitjes geeft) moeten geven, dus kan ik jullie geen medisch rapport geven. Mama en papa hebben dan zelf maar een babyweegschaal gaan lenen en blijkbaar weeg ik ongeveer 8,6 kg. Bijna 2 zakken patatten, wat normaal is van al die groentepapjes te eten!
Groetjes en tot de volgende maand allemaal.
Jullie prins, Viktor. 

MEI 2015

Dag allemaal! :-)

De eerste dag van deze nieuw maand is een feestdag! De maand kan dus al niet meer stuk. Blijkbaar mag iedereen thuis blijven op 1 mei, dag van de Arbeid noemen ze dat dan. Wat lijkt me dat tegenstrijdig, niet? Vandaag ook een primeur: Tante Gwen en mijn peter mochten op mij babysitten! Hiervoor ging ik naar hun huisje in Mechelen. Wat hebben ze dat goed gedaan! Het is daar ook heel leuk in Mechelen: in de tuin zijn er kippen, konijnen, poezen, ... . Een mini boerderij en deze keer viel ik niet in slaap bij het zien van dieren. Mama en papa zijn samen met oma en opa Zaventem naar een theater show gaan kijken in een Lotto Arena. Geef mij maar een simpel tapijt en ik zorg zelf voor genoeg theater!
Op 4 mei 2015 mocht ik weer naar Kind & Gezin. Geheel vrijwillig is dat niet, want mama en papa maken steeds een nieuwe afspraak! Ook deze keer krijg ik weer een spuit in mijn beide beentjes. Aangezien mama steeds mee weent met mij, vroeg ze deze keer de hulp van papa erbij. Ik heb papa laten horen dat spuitjes krijgen niet fijn is! Ook de dagen erna mochten mama en papa boeten door me extra te verzorgen/knuffelen tegen de koorts. Rest de vraag te stellen: hoe vermijd ik deze afspraken mét spuitjes? Lichtpuntje van deze avond: ik krijg een nieuw medisch rapport naar huis. En tjonge, wat scoor ik goed!
Lengte: 67,5 cm
Gewicht: 7,470 kg
Hoofdomtrek: 43,5 cm
Het tweede weekend van mei ging ik naar zee om Moederdag te vieren met oma en opa Zaventem, Tante Gwen en peter. Mijn cadeau heb ik alvast afgegeven tijdens de week zodat ze ervan kon genieten nog voor we op weekend vertrokken. Het leek me geweldig om een kadertje te maken met mijn foto erin! Dus heb ik Katty aan het werk gezet! ;-) Ik heb wel mogen helpen en heb met vingerverf de kader versierd. Mama straalde helemaal bij haar eerste Moederdag cadeau, dus zijn we beide blij. Ook papa had voor haar een cadeau gekocht om via deze weg te zeggen dat ze het als mama goed doet.
Als we die zondag terug waren van de zee, had ik ineens niet 1 maar 2 tandjes onderaan gekregen. Mama dacht eerst dat ik me met m'n speelgoedje pijn gedaan had, aangezien ik een beetje bloedde in m'n mond. Na dat papa eens zijn vinger mijn mond stak, heb ik hem maar eens flink later merken dat er tandjes waren want papa reageerde met een luide 'Auw!'. Zo, nu weet hij dat ook weer :-)

Conclusie? De mensen vonden dat ik hangerig en huilerig was vorige week... Pfweu! Dat zij maar eens verkouden zijn, spuitjes in hun benen zetten die je spierpijn bezorgen EN dan nog eens tandjes krijgen. Ze mogen het mij eens nadoen, ik denk dat ik heel flink ben geweest! :-)
Dinsdag 12 mei 2015 was alweer een feestdag, maar er werd niet thuis gebleven. Papa was jarig! Ik heb hem vandaag dan extra verwend met extra kaka pampers, mega luide boeren en 3 (slijm) kusjes in zijn nek. Ziezo, checklist is klaar! De grote mensen gingen dit vieren op restaurant waar ze eten krijgen, dat ik graag in mijn mond zou willen stoppen!
Over dat eten gesproken: 3 dagen later was het (eindelijk) mijn beurt! Mijn allereerste groentepap. Mama en papa waren goed voorbereid: verse groenten in huis, genoeg patatjes, stoommixer, potjes, nieuwe lepels, extra voorraad bavetten, groentepap in potjes, ... . Alles was aanwezig thuis dus kon er niks mis gaan. Ik had hun anders al genoeg duidelijk gemaakt dat die melk me niet meer smaakte (minder melk drinken), dat het eten in hun mond me best wel interesseerde, ... . We kunnen wel besluiten dat het tot nu toe goed verloopt. Ik ontdek verschillende groenten en die vallen niet allemaal in de smaak: courgette, bloemkool, ... . Papjes die ik wel opnieuw wil krijgen zijn wortel, pompoen, witloof. Volgens Katty eet ik zelfs heel proper. Wat had ze dan verwacht?

Het eten met een lepeltje is wel nog niet mijn dada, maar ik leer snel, dus binnen een paar weken zal dat allemaal veel vlotter verlopen. Alhoewel, ik het plezanter vind om op de lepel te knabbelen en nog leuker is mijn papje terugspugen. Tijdens mijn eetpatroon vind ik het ook geweldig om te praten waardoor mijn groentenpap verdeeld word over mn handen, mijn slabje en de persoon die tegenover mij staat. Smakelijk.

Mijn motorische ontwikkeling staat anders ook niet stil. Ik zit graag op mijn poep aangezien mijn hoofd niet zo hard meer wiebelt. Ik ziet dat mijn nichtjes ook niet meer plat liggen, dus observeer ik hen enorm en probeer hun in te halen!
Aangezien mijn zicht stilletjes aan erop vooruit gaat, is het geweldig om de mensen te herkennen. Zij lachen met mij en ik met hun! Sommige mensen dragen een bril (iets wat voor je ogen zit om beter te zien, wat raar want zonder dat glas zie ik nog beter). Die bril is zo interessant dus probeer ik deze van hun gezicht te halen. Zo kan ik diep in de ogen kijken en verder verleiden ;-)
Omdat ik beter kan kijken, vind ik het nu geweldig om kiekeboe spelletjes te spelen, mij te laten kietelen, ... . Sommigen doen heel erg hun best om gekke bekken te trekken boven mijn verzorgingskussen.

Wie benieuwd is wat ik kan zien, kan op deze link klikken: https://www.kindengezin.be/ontwikkeling/zintuigen/zien/
Qua medisch rapport kom ik erg dichtbij Inez. Volgens jonkel Dimitri moet ik nu maar eventjes stoppen met groeien. Wat een grapjas!
Tot de volgende maand,
groetjes, Viktor.